Het leger van de Lage Landen: marcheren van den Helder tot Leopoldsburg

Vandaag trekt de Kamercommissie Defensie op werkbezoek naar de Nederlandse marinebasis in Den Helder. In Den Helder huist de “Admiraliteit Benelux”, het samenwerkingsverband tussen de Belgische en Nederlandse marine: een schoolvoorbeeld van hoe men met vereende krachten performanter en efficiënter kan zijn. Gezamenlijke training en onderwijs, operationele sturing en ondersteuning: het loopt gesmeerd. Beide partijen zijn al jaren heel tevreden over de samenwerking.

De trip naar Den Helder is het startschot voor een reeks werkbezoeken en vergaderingen over meer militaire samenwerking in Europa, in eerste instantie met onze Noorderburen. De hoorzittingen komen er op vraag van de N-VA. Wij zijn ervan overtuigd dat een verregaande samenwerking, meer nog, een samensmelting, met de legers van Nederland en Luxemburg de enige manier is om de bezuinigingen, die Defensie al jaren moet doorvoeren, enigszins op te vangen.

Ons leger zit op zijn tandvlees. Belangrijke en dringende vervangingsinvesteringen worden uitgesteld met minder trainingsmogelijkheden tot gevolg. Zo komt de veiligheid van onze jongens en meisjes in operatie onder druk. Waarschijnlijk zal Defensie bij de huidige begrotingscontrole opnieuw kazernes moeten sluiten en noodzakelijke investeringen moeten schrappen.

Hoog tijd voor actie dus. Aanvankelijk vonden we slechts beperkt gehoor voor ons pleidooi voor een ”Leger van de Lage Landen”. Maar daar komt verandering in. Ook de Nederlandse krijgsmacht ondervindt de gevolgen van de economische crisis en van de noodzakelijke besparingsrondes. Minister van Defensie Hillen pleitte in het parlement al voor meer samenwerking. Tijdens overleg met onze collega’s van  CDA en VVD in de Tweede Kamer, eind vorig jaar, bleek ook bij hen het draagvlak voor meer samenwerking te groeien. En nu houden ook onderzoekers van het vermaarde Nederlands Instituut Clingendael een stevig pleidooi voor meer samenwerking als antwoord op de dalende defensiebudgetten.

De tijd is dus rijp. Elders in de wereld kiest men ook voor meer militaire samenwerking. Een Europees leger is voorlopig nog een brug te ver voor grote landen als Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, al stemmen die laatste twee hun krijgsmachten wel operationeel op elkaar af en kopen ze voortaan heel wat materieel gezamenlijk aan. De Scandinavische landen richtten de “Nordic Defence Cooperation” op om de samenwerking tussen hun legers te versterken. Ons leger moet zich prioritair richten op Nederland en Luxemburg met het huidige samenwerkingsverband, een bijna-samensmelting, in de marine als voorbeeld.

Een leger van de lage landen kan er stap voor stap komen: laten we beginnen met het standaardiseren en het gezamenlijk aankopen van materieel. Gezamenlijke training en opleiding zijn een logische volgende stap. Integratie van de luchtruimbewaking en het luchttransport valt snel te realiseren. Zo kan de Beneluxtrein vertrekken. We haken er daarna andere wagonnetjes aan: vlieghavens delen en gezamenlijk optreden in het buitenland bijvoorbeeld. En wie weet kan het Leger van de Lage Landen een katalysator zijn voor meer Europese samenwerking binnen de NAVO,  zoals de Benelux was voor de Europese Unie.

Wij roepen minister De Crem op om er werk van te maken. Aan ons heeft hij alvast een bondgenoot. Zou Pinkstermaandag niet een mooi moment zijn om de gezamenlijke verklaring voor de oprichting van het Leger van de Lage Landen te ondertekenen?